رئیس/پژوهشکده میگوی کشور، موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور، سازمان تحقیقات آموزش و ترویج کشاورزی، بوشهر، ایران
چکیده
اکثر پرورش دهندگان میگو تجربه از دست دادن حداقل 10 درصد محصول خود در هر دوره پرورش را دارند و این موضوع مورد پذیرش همگان واقع شده است و به صورت یک اصل پذیرفته شده برای پرورش دهندگان در بسیاری از کشورهای پرورش دهنده میگو است بنابراین اکثر پرورش دهندگان کوششی برای یافتن دلیل یا دلایل واقعی تلفات و مدیریت آن نمی کنند. با یک تخمین ساده می توان بیان کرد که این نمونه تلفات در سرتاسر جهان بیش از 400 هزارتن (تولید 4 میلیون تنی میگوی پرورشی در جهان) و در ایران حداقل 3000 تن تولید میگو (10 درصد تولید میگوی کشور در سال 1396) می باشد که ارزش اقتصادی این خسارت میلیون ها دلار خواهد بود، علاوه بر آن با مدیریت صحیح و پیشگیری از این میزان خسارت می توان موجب ایجاد صدها شغل در صنعت میگو شد، این قاتل خاموش گاز H2S تولید شده در بستر استخرهای خاکی پرورش میگو است که با مدیریت پیشگیرانه، شامل برداشت خاک سیاه بستر استخرهای خاکی و هوادهی مناسب و یا درمان در مواقع بروز بوسیله پرمنگنات پتاسیم قابل مدیریت خواهد بود، این مقاله سعی در بیان روشهای شناسایی، دلایل بروز و راههای کنترل خسارت ناشی از آن خواهد بود.
)