پیشگیری از بروز بیماری در میگو با استفاده از مکمل‌های خوراکی

نوع مقاله : مقاله ترویجی

نویسندگان

1 مسئول بخش بهداشت و بیماری ها .پژوهشکده میگوی کشور، مؤسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، بوشهر، ایران.

2 رئیس مرکز تحقیقات شیلاتی آبهای دور-چابهار. موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور

3 کارشناس بهداشت و بیماری های .پژوهشکده میگوی کشور، مؤسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، بوشهر، ایران.

4 مدیر فنی آزمایشگاه آسیب شناسی -پژوهشکده میگوی کشور، مؤسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، بوشهر، ایران.

چکیده

نگرش افزایش تولید منجر به استفاده از سامانه‌های متراکم پرورش گردیده است. رشد، سلامت و تولید مثل میگو و سایر آبزیان در سامانه‌های متراکم پرورش، در درجه اول به دسترسی آنها به میزان کافی مواد مغذی مورد نیاز جهت انجام فعالیت‌های فیزیولوژیک، چه از لحاظ کمیت و چه از لحاظ کیفیت وابسته است، بنابراین استفاده از غذای کامل منجر به تحقق اهداف تولیدی در سیستم می‌گردد. امروزه دامنه وسیعی از مکمل‌های خوراکی در غذای آبزیان وجود دارد. این مواد نقش مهمی در افزایش بهره‌وری خوراک، کاهش ضریب تبدیل غذایی و نگهداری وضعیت ظاهری جیره غذایی بر عهده دارند. مکمل‌های خوراکی ممکن است هم بصورت مواد مغذی یا غیر مغذی و هم به روش مستقیم یا غیرمستقیم در آبزیان مورد استفاده قرار می‌گیرند. استفاده از این مواد منجر به بهبود کیفیت فیزیکی و شیمیایی جیره غذایی و حفظ محیط آبزی می‌شود. ویژگی عملکردی انواع مکمل‌های خوراکی با نقش آنتی‌اکسیدانی، امولسیون کنندگی، تثبیت کنندگی، اتصال دهندگی، محرک بودن، جاذبه، پیش برندگی رشد، القا کنندگی پوست اندازی، آنتی بیوتیکی، پروبیوتیکی، پری بیوتیکی و ضد میکروبی در منابع بسیاری گزارش گردیده است. در این مقاله سعی در معرفی و ارائه نتایج مطالعه شده توسط محققین در استفاده از اسیدهای صفراوی به عنوان یکی از مکمل‌های غذایی جدید معرفی شده به صنعت آبزی پروری میگو شده است.

کلیدواژه‌ها