خلاصه : مزارع پرورش به منزله اجتماع کوچکی از افراد است که پرسنل آن مزرعه با همدیگر برای رسیدن به یک هدف مشترک که تولید میگو می باشد، در یک مکان و فضای کوچک با همدیگر در حدود 5 تا 6 ماه با هم زندگی می کنند. به دلیل اینکه مزارع پرورشی دور از مراکز شهری قرار دارند، از امکانات شهری و بهداشتی کمتری برخوردار می باشند. کارگرانی که در مزراع پرروشی کار می کنند، بدلیل اینکه بطور مداوم در ارتباط با غذا دهی، زیست سنجی میگو، آهک پاشی، تمیز کردن کف استخر و بیرون اوردن لجن و دیگر فعالیتهای مزرعه می باشند، بیشتر در معرض آلودگی های محیطی قرار می گیرند. یکی از مشکلاتی که در مزارع پرروش بارها مشاهده می شود عدم رعایت بهداشت فردی ( پوست، پا، دست و ناخن ) و مواد غذایی در بین کارگران مزارع پرورشی می باشد و گاها باعث ایجاد بیماری و مسمومیت های غذایی در بین آنها می گردد. برای جلوگیری از این امر ساده‌ترین روشی که می توانیم سلامت خود و دیگران را تضمین بکنیم شامل شستشوی دست‌ها و پاها، و کوتاه بودن ناخنها و رعایت اصول پاکیزگی پوشش‌های فردی بعد از پایان هر کار و نگهداری بهداشتی مواد غذایی است که می‌تواند تا حدود بسیار زیادی تأمین کننده سلامت فردی و گروهی باشد. در اینجا به مهمترین موارد بهداشت فردی و جمعی که در استراحتگاه سر مزارع پرورش میگو ارتباط دارد اشاره می شود.
)