چکیده خرچنگ‌های ویولن‌زن یکی از مهمترین و شایع ترین موجودات ناخواسته استخرهای پرورش میگو به شمار می‌روند به‌طوری که هم به‌عنوان شکارچی و هم به‌عنوان رقیب غذایی و ناقل بالقوه بیماری در استخر مطرح هستند. وجود این موجودات مزاحم در مزارع پرورش میگو به‌صورت مستقیم و غیرمستقیم موجب وارد آوردن خسارات جبران‌ناپذیر به گونه پرورشی، سطح و دیواره‌های استخرها، وسایل و تأسیسات آنها شده و در شرایط حاد کاهش میزان رشد و ضریب بازماندگی و در نهایت پایین آمدن میزان تولید نهایی را به دنبال دارد. همچنین علاوه بر رقیب بودن آنها به لحاظ غذا، فضا و اکسیژن محلول در آب، فعالیت آنها موجب بروز خسارت در دیواره، کف استخر و توری‌های دریچه‌های استخر می‌شود. حضور خرچنگ‌ها به‌عنوان ناقلین بالقوه عوامل بیماری‌زا موجب گسترش بسیاری از بیماری‌های ویروسی، به‌ویژه بیماری ویروسی لکه سفید (WSD[1]) در مزارع پرورش میگو می‌شود. در این مقاله تأثیر این خرچنگ‌ها بر عملکرد مزارع پرورش میگو و نقش آن در بروز و شیوع بیماری‌ها و راههای کنترل آنها مورد بررسی قرار گرفته است.
)