شاه میگو یا لابسترها گروهی از سخت پوستان هستند که 5 گونه از آن‌ها در آب‌های دریایی جنوب کشور پراکنش دارند. بر اساس آمار سازمان خواروبار کشاورزی ملل متحد (FAO) تاکنون بیشترین محصول عرضه شده به بازار از این گروه در نتیجه صیادی بوده است. در ایران نیز صیادی این گروه آبزی تا سال 1383 در آب‌های دریای عمان، منطقه چابهار، به روش صید با قفس انجام می گرفت که گونه غالب صید شده گونه Panulirus homarus (Scalloped spiny lobster) بود. با توجه به روند کاهشی میزان صید این آبزی، از سال 1384 ممنوعیت صید آن توسط سازمان شیلات ایران اعلام و اجرا گردید. در حال حاضر، به دلیل اهمیت شیلاتی و بازار پسندی این محصول، تلاش های فزاینده ای برای آبزی پروری گونه های مختلف شاه میگو در کشورهای استرالیا، ژاپن، اندونزی و ... در حال انجام است که در مورد بعضی از گونه ها بیوتکنیک تکثیر مصنوعی و پرورش لارو آن کامل شده است. در این مقاله گونه های شاه میگوی آب های دریای عمان و خلیج فارس، به عنوان ذخایری از سخت پوستان با ارزش تجاری و اکوسیستمی بالا، معرفی می شوند.
)