توسعه پایدار پرورش آبزیان باید به نحوی باشد که تولید حداکثری را بدون استفاده‌ی بیشتر از منابع اولیه مانند آب و خاک، عدم آسیب به محیط زیست و نسبت بهینه هزینه به فایده در بعد اقتصادی و اجتماعی را به صورت همزمان فراهم کند. سیستم بیوفلاک که در حال حاضر یکی از فناوری‌های مطرح در صنعت به خصوص پرورش میگو و تیلاپیا، به شمار می‌رود می‌تواند یاریگر توسعه صنعت آبزی‌پروری با شرایط مذکور باشد. بیوفلاک ها با حفظ کیفیت آب باعث کاهش نیاز به تعویض آب و از طریق تولید پروتئین میکروبی قابل مصرف منجر به کاهش ضریب تبدیل غذایی میگوی پرورشی می شوند. اثرات منحصر به فرد کاربرد سیستم بیوفلاک در پرورش گونه وانامی شامل؛ نیاز بسیار کم به تعویض آب، امکان پرورش میگو در تراکم بالا، کاهش خطر ورود بیماری‌ها و استفاده از آن در سیستم پرورش میگو در آب‌های لب شور داخلی می‌باشد که در این مقاله به جنبه های مختلف این سیستم نوین در پرورش میگو می‌پردازیم.
)