2024-03-29T18:45:05Z
https://scj.areeo.ac.ir/?_action=export&rf=summon&issue=11888
مجله ترویجی میگو و سخت پوستان
2538-290X
2538-290X
1395
1
4
مدیریت تغذیه و اثر آن بر کیفیت آب مزارع پرورش میگو
علیرضا
قائدی
اسماعیل
کاظمی
تاکید بر استانداردهای کیفیت آب در صنعت پرورش میگو، در قیاس با سایر گونه های پرورشی بیشتر است. میگوها نسبت به تغییرات آب بسیار حساس اند و لذا توجه ویژه ای به این موضوع باید صورت پذیرد. عمده ترین عامل تغییرات در کیفیت آب، غذای میگو است که درطول دوره پرورش و بصورت روزانه به آنها داده میشود. خوراک نقش مهمی در آبزی پروری دارد. استفاده از خوراک فرموله شده اختصاصی برای تامین نیازهای غذایی گونه هدف، میزان رشد و سلامت آبزی مورد نظر را تسریع می کند. پرهزینه ترین بخش آبزی پروری خوراک است و گران ترین بخش خوراک پروتئین آن، که منبع غنی از نیتروژن است. حجم بالائی از مواد مغذی مانند نیتروژن و فسفر از طریق خوراک وارد مزارع پرورش میگو میشود. بخشی از خوراک به عنوان خوراک خورده شده محسوب میگردد و بخشی بصورت مدفوع، خوراک مصرف نشده و باقی مانده های فرایند متابولیک شامل دی اکسید کربن و آمونیاک است از طریق آبشش به محیط آبی منتشر می شود. در این مقاله اهمیت مدیریت تغذیه میگو و راهکارهای لازم برای کاهش حداکثری اثرات منفی خوراک بر کیفیت آب استخرهای مزارع پرورش میگو ارائه میگردد.
میگو
کیفیت آب
مدیریت تغذیه
2017
02
19
4
7
https://scj.areeo.ac.ir/article_127766_3c104fa9393e438b5a8b28eaa042698e.pdf
مجله ترویجی میگو و سخت پوستان
2538-290X
2538-290X
1395
1
4
عوامل مؤثر بر بروز عارضه سر قرمزی میگو
خسرو
آئین جمشید
آرش
حق شناس
فعالیتهای مرتبط با پرورش میگو بر سلامت محصول تأثیر میگذارد. انجام صحیح عملیات پرورش، برداشت و عملآوری میگو باعث حفظ کیفیت بافت و مشتری پسندی آن میگردد. یکی از مشکلات عمده در بحث برداشت و نگهداری میگو، به وجود آمدن رنگ نارنجی یا قرمز در بخش سر و سینه یا سفالوتوراکس[1] است که عموماً به سر قرمزی مشهور است. تغییر رنگ هپاتوپانکراس میگو به قرمز یا صورتی در زمان برداشت معمولاً به مدیریت ضعیف برداشت بهخصوص نقص زنجیره سرد در طول زمان انجام برداشت تا عملآوری مرتبط است. باقیماندن غذای خورده شده در دستگاه گوارش میگو و عدم هضم آن میتواند منجر به سر قرمزی میگو در بخش سر و سینه شود. هرچند سر قرمزی بر سلامت و طعم میگو تأثیر قابل ملاحظهای ندارد، ولی باعث بد شدن ظاهر میگو و کاهش قیمت آن در بازارهای فروش میگوی با سر میشود. مهمترین عوامل مؤثر در کنترل عارضه سر قرمزی میگو شامل؛ انجام صحیح عملیات سردسازی و کاهش دمای بدن میگو، انجام سریع و دقیق عملیات صید و فراهم نمودن شرایط بهداشتی در زمان انجام عملیات برداشت و نگهداری از مزرعه تا عملآوری است.
[1] Cephalothorox
سر قرمزی
میگو
پرورش
2017
02
19
8
12
https://scj.areeo.ac.ir/article_115934_36b60031995d0289a7dbeb87d211c88a.pdf
مجله ترویجی میگو و سخت پوستان
2538-290X
2538-290X
1395
1
4
بررسی بیماریهای مهم و ویرانگر صنعت میگو
علیرضا
قائدی
رقیه
محمودی
اسماعیل
کاظمی
سید عبدالمجید
حسینی
صنعت میگو تأمین قسمتی از پروتئین موردنیاز بشر را به عهده داشته و برای اهالی این صنعت سود اقتصادی ایجاد میکند. بیماریهای میگو بهعنوان یکی از مسائل و چالشهای فوقالعاده با اهمیت در صنعت آبزیپروری میگو در دنیا مطرح بوده و در سالیان مختلف بروز و شیوع بیماری، خساراتی سنگین به بهرهبرداران در کشورهای پرورش میگو وارد نموده است. بیماریهای میگو توسط عوامل مختلفی از جمله ویروسها، باکتریها، قارچها و انگلها ایجاد میشود. همچنین استرس ناشی از کمبود عوامل تغذیهای، قرار گرفتن میگو در معرض مواد سمی و پارامترهای آب محیط پرورش میتواند منجر به بیماری شود. برای ادامه دادن به روند پرورش و تولید میگوی باکیفیت و خوب لزوم شناخت بیماریهای اساسی صنعت میگو و عواملی توسعه آنها احساس میشود. به همین منظور این مقاله به بررسی بیماریهای EHP، WSD،IMNV، AHPNS، RMS، WFS، IHHNV و سندروم BAMBOO که خسارات زیادی در صنعت پرورش میگو وارد نموده است میپردازد.
بیماری
پرورش
مرگومیر
میگو
2017
02
19
13
20
https://scj.areeo.ac.ir/article_115935_556d8ef04cd2a28e3be246707c8725e2.pdf
مجله ترویجی میگو و سخت پوستان
2538-290X
2538-290X
1395
1
4
اهمیت سموم قارچی در صنعت پرورش میگو
بابک
قائدنیا
مریم
میربخش
قارچها بر روی مواد غذایی گوناگون از جمله غلات (در حال رشد یا ذخیره شده) توانایی رشد دارند. نکته بسیار مهم از منظر دامپزشکی توانایی این میکروارگانیسمها در تولید سموم قارچی است که برای انسان و بسیاری از گونههای جانوری سمّی هستند. مسمومیتهای قارچی، عفونت محسوب نمیشوند بلکه مسمومیتهای حاد یا مزمنی هستند که توسط متابولیتهای تولید شده توسط برخی از قارچها تولید میشوند. چند گونه قارچ ممکن است توانایی تولید یک سمّ خاص را داشته باشند یا این امکان وجود دارد که یک سویه توانایی تولید چندسمّ قارچی را داشته باشد.اکثر مواد مورد استفاده در خوراک دام، طیور و آبزیان، به خصوص آنهایی که از بنادر وارد کشور میشوند مانند ذرت، جو، پودر ماهی و غیره، هنگام حمل، نگهداری و توزیع، ممکن است بواسطه رشد عوامل قارچی در این مواد غذایی، حاوی سموم قارچی شوند. با توجه به خصوصیات زیستی میگو، صنعت پرورش میگو در مناطقی قابل اجرا است که شرایط آب و هوایی از نظر رطوبت و دما برای رشد گونههای آفلاتوکسینزایآسپرجیلوس مانند آسپرجیلوس فلاووس و آسپرجیلوس پارازیتیکوس ، بسیار مطلوب و مهیا میباشد. با توجه به عدم دسترسی به برق در برخی از سایتهای پرورش میگو و عدم امکان مهیا کردن شرایط محیطی مناسب، مواد غذایی مورد استفاده برای تغذیه میگوهای پرورشی، در شرایطی انبار و نگهداری میشوند که برای رشد قارچهای نامبرده و تولید سموم قارچی، مناسب است.
قارچ
سموم قارچی
غذای کنسانتره و میگو
2017
02
19
21
26
https://scj.areeo.ac.ir/article_115936_3e5b85ec55d46dc52e3b37c3cbfd4fc0.pdf
مجله ترویجی میگو و سخت پوستان
2538-290X
2538-290X
1395
1
4
ایمنی زیستی (Biosecurity) در مزارع پرورش میگو
عقیل
دشتیان نسب
با توجه به گسترش بیماریهای میگو (بخصوص بیماریهای ویروسی) و تأثیر آنها بر صنعت میگوی پرورشی، ایمنی زیستی به یکی از ارکان اساسی عملیات پرورش در هر مزرعهای تبدیل شده است. موفقیت یا شکست پرورش میگو به روشهای پیشگیری و کنترل موفقیتآمیز آن مزرعه نسبت به بیماریها بستگی دارد. مزارع موجود در کشور غالباً عاری از عوامل بیماریزا نیستند، بنابراین امکانات اجرایی کاهش مخاطرات این عوامل بیماریزا بایستی در مزارع وجود داشته باشد. در ایران یکی از مهمترین بیماریهای موجود در کشور که متأسفانه موجب ایجاد خسارات بسیار به پرورشدهندگان میگو شده است، بیماری ویروسی لکه سفید میگو است که نیاز است با برنامهریزی و طراحی مناسب مزارع پرورش میگو از شیوع آن در مزرعه پرورشی پیشگیری کرد. برای این کار مهم بایستی از سیستمهای پرورش زیست ایمن یا بیوسکیور استفاده کرد. بیوسکیوریتی یا ایمنی زیستی با طراحی خوب مزرعه آغاز و با سایر عملیات پیشگیری از بیماریها در مزرعه ادامه مییابد. درک خصوصیات هر ویروس یک فاکتور کلیدی در کنترل آن است. شناسایی و کنترل ویروس موقع بروز بیماری در مزرعه بسیار دیر است و بهتر است این آموزش قبل از بروز بیماری در مزرعه انجام شود.
مزرعه پرورش میگو
بیماری
پیشگیری
ایمنی زیستی
2017
02
19
27
30
https://scj.areeo.ac.ir/article_115937_aef8f6fd72a8d3505632412610a5010a.pdf
مجله ترویجی میگو و سخت پوستان
2538-290X
2538-290X
1395
1
4
مروری بر وضعیت ذخایر میگوی خلیجفارس و عوامل مؤثر بر کاهش آن
نصیر
نیامیمندی
تعداد گونههای میگو در آبهای خلیجفارس متنوع بوده و شامل دو گروه به نامهای میگوهای پنائیده و کاریده میباشند. از دو گروه یاد شده تنها میگوهای پنائیده مورد بهرهبرداری اقتصادی قرار میگیرند. تعداد میگوهای پنائیده شناسایی شده در آبهای جهان 109 گونه است که 16 گونه آن در آبهای خلیجفارس شناسایی شده است. از 16 گونه یاد شده 5 گونه در آبهای ایران مورد بهرهبرداری تجاری قرار میگیرند که به ترتیب اهمیت تجاری شامل میگوی ببری سبز، میگوی موزی، میگوی سفید، میگوی خنجری و میگوی سفید ریز میباشند. بر اساس مطالعات انجام شده میزان صید میگو در آبهای ایران در ابتدای سالهای بهرهبرداری (44-1343) حدود 10 هزار تن بوده که در سالهای اخیر به حدود نصف کاهش یافته است. مطالعات انجام شده دلایل مختلفی از جمله از بین رفتن زیستگاهها و صید مولدین در زمان تخمریزی این آبزی را در کاهش ذخیره این آبزی مؤثر دانستهاند. در این مقاله اثرات صیادی غیر مسئولانه بر چرخه حیات و ذخایر میگو مورد بررسی قرار گرفته است.
ذخایر میگو
اثرات بهرهبرداری
چرخه حیات
آبهای ایران
خلیجفارس
2017
02
19
31
34
https://scj.areeo.ac.ir/article_115938_4ffbafff5bd779785d5fdef26b346b4b.pdf
مجله ترویجی میگو و سخت پوستان
2538-290X
2538-290X
1395
1
4
سختپوستان پلانکتونی آبهای خلیجفارس در استان بوشهر
احسان
عابدی
در این مطالعه سختپوستان پلانکتونی آبهای خلیجفارس در استان بوشهر مورد بررسی قرار گرفتند. این مطالعه بهصورت توصیفی و در سواحل و آبهای دور از ساحل خلیجفارس در استان بوشهر انجام شد. دادههای مورد استفاده در مطالعه حاضر نتایج نمونهبرداریهای مختلف از چندین ایستگاه طی دو فصل زمستان و تابستان با استفاده از تورهای زئوپلانکتونی 110 و 300 میکرون است. نتایج نشان داد که اصلیترین جزء جوامع زئوپلانکتون و بالطبع زیرشاخه سختپوستان خلیجفارس، پاروپایان میباشند که نشان از نقش مهم زیررده پاروپایان در انتقال انرژی و ایجاد ترکیب جوامع زئوپلانکتون در خلیجفارس دارد. تقریباً بیش از 40 درصد زئوپلانکتون آبهای دور از ساحل و 70 درصد آبهای ساحلی خلیجفارس در استان بوشهر متعلق پاروپایان است. از دیگر سختپوستان پلانکتونی شناساییشده میتوان استراکودها، دکاپودها یا دهپایان، کلادوسرها، پراکاریدا، مایسیدها و سیری پدیا نام برد. نتایج مطالعه حاضر نشان داد که اقتصاد شیلات خلیجفارس در استان بوشهر و احتمالاً کل خلیجفارس وابسته به جمعیت پلانکتونهای سختپوست بهخصوص پاروپایان است.
سختپوستان
پلانکتون
خلیجفارس
بوشهر
2017
02
19
35
38
https://scj.areeo.ac.ir/article_115939_bea748fe41046cc1e3d3b9f7b5a5cf96.pdf
مجله ترویجی میگو و سخت پوستان
2538-290X
2538-290X
1395
1
4
صید و پرواربندی پرولوس و شاهمیگوی جوان اولیه Panulirus homarus
گل محمد
بلوچ
تیمور
امین راد
اشکان
اژدهاکش پور
تکثیر شاهمیگوهای Palinuridae در حد تحقیقاتی بوده و بهصورت تجاری در نیامده است. گذر مراحل مختلف لاروهای فیلوزومای شاه میگوهای Palinuridae در اقیانوسها سپری میشود. لاروهای مرحله فیلوزومای پایانی توسط جریانات دریایی بهسوی سواحل رانده میشوند. آنها در اثر تغییر شوری، دگردیسی نموده و تبدیل به مرحله پرولوس[1] شناگر ارادی[2] میگردند. این پست لاروها با کمک حواس (گیرندههای حسی-مکانیکی و شیمیایی)، اجرام آسمانی و صدای انعکاس یافته امواج در برخورد به صخرهها، بهسوی ساحل شنا کرده و پس از رسیدن در جای مناسب استقرار مییابند. بیشترین تلفات پرولوسها توسط شکارچیان در زمان استقرار به میزان 75 تا 97 درصد اتفاق میافتد. پرولوسهای بازگشته به ساحل را میتوان با کالکتورکارگذاری صید کرده و برای پرورش به حوضچههای بتونی انتقال داد. پرولوس Palinurids دو تا چهار هفته تغذیه نمیکنند. آنها پس از پوستاندازی به شاهمیگوی اولیه تبدیل شده و فعالانه تغذیه میکنند. شاهمیگوهای جوان اولیه پس از طی مدت 16 ماه پرورش، به وزن تجاری 300 گرم میرسند. 25 درصدشان برای بازسازی ذخایر، در زیستگاههای طبیعی رهاسازی میشوند. بقیه شاهمیگوها صید کرده و بهصورت زنده صادر میکنند.
[1] Puerulus
[2] Nektonic
شاه میگوهای Palinuridae
فیلوزوما
پرولوس
جمعآوری با کالکتور
پرواربندی
2017
02
19
43
47
https://scj.areeo.ac.ir/article_115942_ad2ef8acd9ef67762146eec3a1de3d67.pdf
مجله ترویجی میگو و سخت پوستان
2538-290X
2538-290X
1395
1
4
بررسی میزان هماوری (Artemia parthnogenetica) دریاچه اینچه گلستان
طاهر
پورصوفی
به منظور بررسی و تعیین برخی خصوصیات زیستی آرتمیای بکرزای دریاچه اینچه واقع در استان گلستان کار نمونه برداری بر روی این دریاچه صورت پذیرفت. اختصاصات زیستی سیست آرتمیای صید شده از دریاچه اینچه عبارتند از: میانگین طول ناپلی 491.9 میکرون و سیست 268.8 میکرون، میزان تفریخ 35درصد، تفریخ موثره 24600 عدد و حداکثر هماهنگی در تفریخ 20 ساعت بوده است. پرورش و بلوغ آرتمیا، بررسیها جهت تعیین هم آوری انجام پذیرفت. شرایط فیزیکی و شیمیایی اعمال شده جهت پرورش در آزمایشگاه به شرح ذیل میباشد: دمای آب 29-27 درجه سانتی گراد، شوری آب 32 ppt ، 7.5= pHو اکسیژن محلول 7-5/6 میلی گرم در لیتر، تراکم ناپلی آرتمیا 40 عدد در هر لیتر و دوره پرورش برای تغذیه آرتمیا 23 روز بود که در این مدت از جلبک کلرلا با تراکم سلولی l 6 10×18 عدد در هر میلی لیتر جهت تغذیه استفاده گردید. بررسی دقیق طول کل، هماوری و بازماندگی در روز بیست و سوم پرورش صورت پذیرفت که حداقل و حداکثر طول کل آرتمیای بالغ به ترتیب 5/8 و 9/12 میلی متر، حداقل و حداکثر هماوری کل 12و105 عدد، حداقل و حداکثر بازماندگی 55 و 78 درصد بوده است
آرتمیای بکرزا
هم آوری
دریاچه اینچه
2017
02
19
39
42