تاکید بر استانداردهای کیفیت آب در صنعت پرورش میگو، در قیاس با سایر گونه های پرورشی بیشتر است. میگوها نسبت به تغییرات آب بسیار حساس اند و لذا توجه ویژه ای به این موضوع باید صورت پذیرد. عمده ترین عامل تغییرات در کیفیت آب، غذای میگو است که درطول دوره پرورش و بصورت روزانه به آنها داده میشود. خوراک نقش مهمی در آبزی پروری دارد. استفاده از خوراک فرموله شده اختصاصی برای تامین نیازهای غذایی گونه هدف، میزان رشد و سلامت آبزی مورد نظر را تسریع می کند. پرهزینه ترین بخش آبزی پروری خوراک است و گران ترین بخش خوراک پروتئین آن، که منبع غنی از نیتروژن است. حجم بالائی از مواد مغذی مانند نیتروژن و فسفر از طریق خوراک وارد مزارع پرورش میگو میشود. بخشی از خوراک به عنوان خوراک خورده شده محسوب میگردد و بخشی بصورت مدفوع، خوراک مصرف نشده و باقی مانده های فرایند متابولیک شامل دی اکسید کربن و آمونیاک است از طریق آبشش به محیط آبی منتشر می شود. در این مقاله اهمیت مدیریت تغذیه میگو و راهکارهای لازم برای کاهش حداکثری اثرات منفی خوراک بر کیفیت آب استخرهای مزارع پرورش میگو ارائه میگردد.